KASZTANOWIEC ZWYCZAJNY

Ojczyzną tego pospolitego drzewa jest południowa część Półwyspu Bałkańskiego. Kasztanowiec cieszy się opinią drzewa dekoracyjnego, toteż chętnie jest wysadzany w parkach i wzdłuż dróg tworząc efektowne aleje dzięki swojej gęstej i rozłożystej koronie. Ma charakterystyczne, siedmiopalczaste liście, kwiaty różowo nakrapiane na zebrane w okazałe, wzniesione kwiatostany. Owoce to kuliste, kolczaste torebki, w których znajduje się zwykle jedno duże, okrągławe i nieco spłaszczone nasienie, czyli po prostu kasztan.

W uprawie spotyka się odmiany o kwiatach od barwy białej przez żółtą i różową do czerwieni. W lecznictwie ma znaczenie odmiana biało kwitnąca. Kasztanowiec jest dobrą rośliną miododajną. Ma miękkie, łatwe do barwienia drewno, cenione w rzeźbiarstwie.

Kasztanowiec dostarcza kilku surowców leczniczych. Wiosną zdejmuje się korę z młodych, gładkich i zdrowych gałązek i suszy w przewiewie. W czerwcu, w pełni kwitnienia ścina się całe kwiatostany, a następnie obrywa pojedyncze kwiaty z szypułkami i suszy rozkładając cienką warstwę w miejscu zacienionym i przewiewnym. W końcu lipca zrywa się niedojrzałe owoce i w stanie świeżym przerabia w przetwórniach na intrakty (wyciągi). Jesienią zbiera się dojrzałe nasiona kasztanowca, które służą do wyrobu kleju dekstrynowego i saponin, a w Bułgarii do produkcji antybiotyków. Niekiedy do celów leczniczych wykorzystuje się liście kasztanowca.