Łupież rumieniowaty i pstry

Schorzenie najczęściej występujące u mężczyzn, choć dotyka także kobiety, wywołując swędzącą, piekącą wysypkę w okolicy pachwin. Jeśli zaatakowała cię kiedyś ta choroba, aby uniknąć jej na przyszłość, noś przewiewną, luźną bieliznę z materiałów, które „oddychają” (na przykład z bawełny) oraz zmieniaj ją w chwili, gdy stanie się wilgotna. U kobiet przeszkodą w leczeniu mogą być rajstopy, zatrzymujące przy skórze ciepło i wilgoć: jeśli podejrzewasz, że tak sprawa wygląda w twoim przypadku, zacznij nosić pończochy lub podkolanówki. Pomocne będzie także pudrowanie pachwin zasypką przeciwgrzybiczą, albo nawet zwykłym talkiem, kilka razy dziennie, aby skóra była sucha i chłodna, co może powstrzymać infekcję.

Około 5 procent grzybiczych infekcji skóry wywołuje grzyb o nazwie pityrosporum, odmienny od rodziny de- rmatofitów, naturalnie obecny w skórze. Kiedy nadmiernie się rozrasta, wywołuje chorobę zwaną tinea versicolor lub pityriasis versicolor, czyli łupież pstry. Występuje najczęściej na klatce piersiowej, plecach, twarzy, szyi i ramionach, pod postacią białych (różowych lub brunatnych) łuszczących się plam wielkości dziesięcio- lub dwu- dziestogroszówki. W przeciwieństwie do innych wysypek grzybiczych, plamy nie swędzą ani nie pieką, a ponieważ schorzenie to z punktu widzenia medycyny nie jest groźne, leczy się je zazwyczaj ze względów kosmetycznych. Choroba występuje najczęściej u osób ciemnoskórych albo u białych, u których pojawiają się białe plamy, gdy skóra nabiera lekkiej opalenizny w lecie. Łupież pstry można leczyć tymi samymi środkami przeciwgrzy- biczymi, którymi leczy się omówione powyżej inne infekcje grzybicze. Oprócz tego lekarze zalecają stosowanie środków myjących z zawartością dwusiarczku selenu (selsun). Mydła w płynie i szampony z dodatkiem tego związku lekko złuszczają skórę, przyspieszając w ten sposób usuwanie grzyba.

W przeciwieństwie do infekcji grzybiczych, które często można leczyć środkami ogólnodostępnymi, bakteryjne infekcje skóry prawie zawsze wymagają porady lekarskiej w celu postawienia diagnozy i zaordynowania leków na receptę. Większość infekcji bakteryjnych skóry wywołują dwa rodzaje bakterii: streptokoki (paciorkowce) i stafilokoki (gronkowce). Czasami oba rodzaje bakterii występują w jednym zakażeniu. Na szczęście antybiotyki stosowane do zwalczania infekcji bakteryjnych są bardzo skuteczne wobec obu tych szczepów. Oto krótkie omówienie najczęściej występujących bakteryjnych infekcji skóry, ich objawów, i informacje, jak sobie z nimi radzić.