MNISZEK LEKARSKI

Nosi różne nazwy lokalne (dmuchawiec, brodawnik, wilczy ząb, papawa, wole oczy) i jest pospolitym chwastem występującym w całym kraju.

Do celów leczniczych wykorzystuje się korzeń, kwiaty i liście. Mniszek jest rośliną żółciopędną bardzo korzystną dla wątrobowców. Działa przepłukująco na kłębuszki – filtry nerkowe oraz uwalnia miąższ wątroby od toksyn.

Właściwości: drenuje wątrobę i przewody żółciowe ułatwiając przepływ żółci do dwunastnicy, zwiększa wydzielanie soku żołądkowego i ułatwia trawienie pokarmów, poprawia krążenie, działa moczopędnie i wydala związki azotowe z moczem, obniża poziom glukozy we krwi w początkowym okresie cukrzycy, oczyszcza krew, ma właściwości przeciwgnilne i przeciwszkorbutowe oraz saluryczne (usuwa z organizmu nadmiar jonów Na i K), wzmacnia i wzbogaca apetyt przez działanie na wątrobę, zmniejsza przekrwienie w jamie brzusznej i osłabia stany skurczowe w przewodach żółciowych i w pęcherzyku żółciowym.

Anemia, astenia, azotemia, dermatoza u wątrobowców (ciemne plamy na twarzy, choroby skórne jak opryszczka, łupież, egzema, trądzik), czyraki, hemoroidy, kamica żółciowa i nerkowa (szczawianowa i fosforanowa), atonia mięśni gładkich i skurcze przewodów żółciowych, nadmiar cholesterolu we krwi, chroniczne nawrotowe zapalenie dróg żółciowych, zapalenie wątroby, niewydolność oraz marskość wątroby i następowe osłabienie czynności żółciotwórczej komórek wątroby, niewydolność nerek, zwiększona obecność mocznika i innych ciał azotowych we krwi, otyłość, paradentoza, reumatyzm, gościec, skąpomocz, szkorbut, stwardnienie tętnic (miażdżyca), zapalenie jelita cienkiego i okrężnicy, obrzęki i zapalenie tkanki podskórnej, zaparcia, nadfermentacja jelitowa, zakłócenia w krążeniu krwi, sinica, zatrucie krwi mocznikiem i innymi ciałami azotowymi, zbytnie przekrwienie naczyń w jamie brzusznej, żółtaczka, żylaki goleni.