Dwa fenole tymianku: tymol i karwakrol leczą podobnie jak olejek eteryczny tymianku w całości i są używane w farmacji jako składniki różnych preparatów. Niszczą one bakterie węglika, pałeczkę durową, pałeczkę nosacizny, meningokoki, maczugowce błonicy, gronkowce złociste, prątki gruźlicy itp. Właściwości bakteriobójcze mają pary tymianku, a olejek eteryczny działa silniej antyseptycznie niż woda utleniona, nadmanganian potasu, czy gwajakol. Silniejsze działanie bakteriobójcze i właściwości zabliźniające rany mają olejki nadtlenione odterpenowane niż olejki eteryczne w stanie surowym. W celu zneutralizowania siły drażniącej stosuje się odpowiednie rozpuszczalniki. Olejki eteryczne nadtlenione w 10-proc. rozcieńczonym roztworze mydlanym niszczą florę bakteryjną jamy ustnej w ciągu 3 minut (pasta tymiankowa do zębów). Sproszkowany suchy tymianek jest dobrym środkiem do czyszczenia zębów i wzmacniania dziąseł przy paraden- tozie. Można go stosować jako mieszankę z glinką w stosunku 1:1.
Tymianek należy do roślin miododąjnych. Miód tymiankowy wysoko cenili starożytni, którym służył jako pokarm, lek i używka. Ziele tymianku ma przyjemny – szczególnie przy roztarciu – aromatyczny zapach i swoisty smak: jest lekko palące i gorzkawe co sprawiają gorzkie substancje – serplina i octan bornylu. Tymianek należy przechowywać w szklanych, szczelnie zamkniętych naczyniach. Z ziela destyluje się olejek, z którego otrzymuje się tymol. Ze względu na szerokie zastosowanie tymolu, jego właściwości omawiam w osobnym rozdziale.
Olejek tymiankowy, a więc i tymol, stosowane doustnie wywołują bóle głowy, nudności, zapalenie śluzówki żołądka, niedomogi nerek, białkomocz, a nieraz krwiomocz. W dalszej części tego artykułu podaję dawki, które powinny być raczej zaniżane aniżeli przekraczane, w myśl mojej maksymy. „Nie leczy ilość, tylko jakość”. Dotyczy do przede wszystkim dzieci i osób starszych.
Leave a reply