Urazy, kontuzje, krwiaki, zwichnięcia, rozerwanie mięśni. SPOSOBY UŻYCIA Na użytek wewnętrzny Stosować z dużą ostrożnością, bowiem może wywołać zawroty głowy, drgawki nerwowe.
Napar. 5 g liści bądź kwiatów na litr wody. Rannym daje się małe ilości w niewielkiej filiżance aż do wystąpienia normalnych kolorów skóry twarzy. Odwar. 10-20 g korzeni lub liści na litr wody. Gotować 15 min., popijać 2 filiżanki dziennie przy kokluszu u dorosłych i niektórych paraliżach.
Zioła z arniką. Zmieszać po 50 g kwiatów kasztanowca, kwiatów jarzębiny i kwiatów głogu oraz 20 g kwiatów arniki. Łyżkę mieszanki zalać w termosie dwiema szklankami wody wrzącej. Po godzinie przecedzić. Pić małymi porcjami w ciągu dnia w stanach zapalnych i zakrzepowych naczyń krwionośnych w kończynach dolnych.
Nalewka arnikowa. Stosować po 5 kropli raz dziennie w kieliszku wody po jedzeniu w spadku ciśnienia krwi, obniżeniu czynności serca i duszności. Korzystnie jest łączyć z nalewką z głogu.
Napar arnikowo-rumiankowy. Zmieszać po 30 g kwiatów arniki i kwiatów rumianku, zalać dwie łyżki mieszanki pół litrem wody wrzącej, postawić pod przykryciem, po ostudzeniu przecedzić.
W zaburzeniach krążenia wieńcowego i mózgowego krwi, skłonnościach do żylaków i osłabieniu serca, stosować Amicorin produkowany w RFN. Przeciwwskazania. Zbyt duże dawki arniki stosowane doustnie mogą spowodować bóle głowy i brzucha, wymioty, biegunkę, osłabienie pracy serca, oddechu, zwężenie źrenic. Nie można przyjmować arniki doustnie w stanach zapalnych żołądka i jelit, krwawieniach w przewodzie pokarmowym, stanach pozawałowych i leczeniu strofantyną oraz glikozydami naparstnicy.
Leave a reply