Ta bardzo rozpowszechniona roślina wieloletnia z rodziny gorycz- kowatych fCentanaceae) lubiąca środowisko wilgotne – bagna, podmokłe łąki, nadbrzeża wód stojących – stała się, w wyniku masowo przeprowadzanych melioracji gatunkiem zanikającym. Kwitnie w maju i czerwcu, kiedy też – w początkach pojawiania się kwiatów o białoróżowym zabarwieniu zebranych w stojący, na osobnej łodyżce, kwiatostan – należy zbierać dla celów leczniczych liście bobrka, które są surowcem zielarskim. Bobrek nie ma charakterystycznego, swoistego zapachu, liście roztarte mają smak gorzki.
Liść bobrka ma właściwości przeciwszkorbutowe, przeciwmi- grenowe i przeciwczerwiowe, działa oczyszczająco np. na krew, pobudza współczulny układ nerwowy, spowalnia przywspółczulny układ nerwowy, ma właściwości przeczyszczające, sprzyja menstruacji, wzmacnia organizm, pobudza wydzielanie soku żołądkowego i kwasu solnego, poprawia samopoczucie psychiczne, działa przeciwzapalnie, żółciopędnie, wzmacnia działanie gruczołów wydzielania wewnętrznego, przeciwdziała zaparciom, wzdęciom, zapobiega niedomogom wątroby. W połączeniu z piołunem i ty- siącznikiem działa znacznie mocniej i jest stosowany jako lek w zimnicy. Bobrek wchodzi w skład granulatu ziołowego Ga- strogran, mieszanki Digestosan, liście są również jednym ze składników nalewki gorzkiej (Tinctura amara z „Herbapolu”) i kropli żołądkowych.
Anemia, brak apetytu, dermatozy, gorączka naprzemienna, niestrawność, krzywica, szkorbut, dna, reumatyzm, migreny po posiłkach, menstruacja nieregularna, pasożyty jelitowe, osłabienie ogólne.
Leave a reply