Na zakończenie tego artykułu o właściwościach leczniczych lawendy dodajmy kilka jeszcze informacji. Warto wiedzieć, że olejek lawendowy w stężeniu 4,5 proc. zabija bakterie tyfusu, a w stężeniu 5 proc. gronkowca i dyfterytu, natomiast przy stężeniu 0,2 proc. – bakterie gruźlicy. Właściwości antyseptyczne olejku lawendowego są silniejsze niż fenolu, krezolu i gwajakolu. Lotne wydzieliny olejku lawendowego (pary) niszczą w ciągu dwunastu godzin pneumokoki i paciorkowce.
W lecznictwie ludowym olejek lawendowy używany jest do wcierań w bólach mięśniowych, stawowych i zapaleniu korzonków nerwowych, a także na miejsca stłuczone, zwichnięcia, dotknięte paraliżem. W Bułgarii stosuje się olejek lawendowy w stomatologii, oraz do inhalacji przy nieżycie nosa, zapaleniu krtani i płuc.
Suszony kwiat lawendy może być stosowany jako środek przeciwko wszom, do aromatyzowania pościeli i kąpieli oraz zabezpieczenia tkanin przed molami. W starożytności, do leczenia zapalenia powiek, stosowano wodę lawendową. Otrzymuje się ją z mieszanki 60 g świeżych liści lawendy i litra 40-proc. alkoholu, co należy macerować przez miesiąc, a następnie odfiltrować przez czystą watę i lejek.
Leave a reply