Category Zdrowie

Rzepik ma właściwości ściągające i odkażające, działa moczopędnie, przeciwzapalnie, przeciwcukrzycowo, zapierająco, przeciwkrwawienio- wo, przeciwbiegunkowo, hamuje nadmierny rozwój flory bakteryjnej w jelitach, zapobiega nadmiernemu złuszczaniu, wzmacnia włośniczki, wzmacnia i reguluje pracę wątroby, woreczka żółciowego, żołądka jelit, reguluje przemianę materii.

Kąpiel wzmacniająca. Zmieszać 40 g kłączy tataraku oraz 20 g ziela przywrotnika lub liści pokrzywy i kwiatów lipy. Zalać 2-3 litrami ciepłej wody i powoli ogrzewać pod przykryciem do wrzenia, odstawić na 10 min. i przecedzić. Wlać do wanny wypełnionej do 1/3 objętości wodą o temperaturze 36-38 st. C. Pozostałe po przecedzeniu zioła umieścić w płóciennym woreczku i włożyć do wanny. Czas kąpieli 10-20 min. Kąpiel powtarzać co 2-3 dni przez 2 tygodnie, później co 3-5 dni przez 2 miesiące. Działa to ogólnie wzmacniająco i zwiększa potencję.

Napar, Kłącze kozłka 60,0 g, liść mięty 30,0 g, liść melisy 30,0 g, kwiat rumianku 15,0 g, kwiat głogu 15,0 g. Pić 2-3 razy dziennie przy przekwitaniu.

Płukanka. Łyżeczka płynnego wyciągu szałwiowego na 1/4 szklanki wody albo 1/4 szklanki naparu szałwiowego z łyżeczką Azulanu i 1 g boraksu stosować do płukania jamy ustnej i gardła w pleśniawkach, anginie i stana ropnych.

Na użytek wewnętrzny. Jest środkiem pobudzającym organizm fizycznie, psychicznie i wpływa na krążenie krwi w naczyniach włosowatych (kapilarach), wzmacnia sprawność układu nerwowego i pobudza sprawność umysłową, pobudza łaknienie, a więc i apetyt, podwyższa ciśnienie krwi, działa moczopędnie, napotnie, wiatropędnie, lekko hipnotyzująco, przeciw- robaczo, wywołuje miesiączkowanie, pobudza leukocytozę (powiększa liczbę białych ciałek krwi w przypadku chorób zakaźnych), przeciw- skurczowo, wykrztuśnie, antyseptycznie w jelitach, przeciwzapalnie, dezynfekująco, znieczulająco, przeciwzakrzepowo, przeciwkaszlowo, przeciwbółowo, ściągająco, przeciwwzdęciowo, przeciwkrwawieniowo, przeciwastmatycznie. Jest afrodyzjakiem. Konserwuje żywność.

Napar z kwiatów. Łyżeczka na szklankę wrzątku. Pić dwie szklanki dziennie. Wyciąg alkoholowy 20-proc. Brać 20 kropli przed każdym posiłkiem przez 3 tygodnie w miesiącu na nadciśnienie i 40 kropli przed snem jako środek przeciwskurczowy i nasenny. Wyciąg wodny. 10-15 kropli dziennie w przypadkach nadmiernej pobudliwości. Herbatka z owoców. 15 g na litr wody, wypijać 2-3 szklanki dziennie.

Bezsolna jałowcowa kapusta dla nadciśnieniowców: przygotować gliniany, wewnątrz glazurowany, pięciolitrowy garnek. Na taką objętość daje się 15 g jałowca w ziarnkach lub zmielonego oraz tyle samo kminku i majeranku. Świeżą białą kapustę cienko posiekać i mocno ubijać warstwami w garnku, aż ukaże się sok. Przesypać jałowcem, kminkiem i majerankiem. Dodać pół szklanki octu jabłkowego, przykryć czystą deseczką, obciążyć kamieniem. Przechowywać w temperaturze 20-26 st. C, aby szybciej przebiegała fermentacja. Po kilku dniach – o ile nie dodano octu jabłkowego – zebrać szumowiny. Zabieg ten powtarzać co trzeci dzień, pamiętając o przemyciu deseczki i kamienia. Gdy szumowina przestaje ukazywać się – proces fermentacyjny dobiegł końca. Po dwu tygodniach można spożywać taką kapustę. Przechowywać ją w słoikach w lodówce. Proces kiszenia bezsolnej kapusty można przyspieszyć sypiąc na dno garnka dwie czubate łyżki mąki żytniej, pszennej lub jęczmiennej, którą należy nakryć liśćmi kapusty.

Badania i doświadczenia nad działaniem przeciwnowotworowym ziół, skierowały w ostatnich kilkunastu latach uwagę lekarzy zajmujących się ziołolecznictwem i homeopatią na nagietek lekarski. Od wieków jest on znany i wysoko ceniony we Francji, a także w wielu innych krajach. U nas jest uprawiany w ogródkach, ale występuje też w stanie dzikim. Kwiaty nagietka są używane także jako przyprawa kuchenna. Dawniej liście jadało się jako jarzynę, zaś soku ze zmiażdżonych płatków kwiatowych używano do farbowania sera i masła. Właśnie płatki mają najsilniejsze działanie lecznicze i to szczególnie te w intensywnie pomarańczowym kolorze.

– 1. Ziele mięty, korzeń omanu, korzeń lukrecji, korzeń biedrzeńca, ziele szanty, ziele macierzanki w równych ilościach. Napar przy nerwicy żołądka. Pić 2-3 razy dziennie po 1 szklance naparu.

Ta dwuletnia, pospolita na całym niżu i w niższych partiach górskich roślina, powszechna na przydrożach i w rumowiskach, ale trzymająca się ziemi lepszej i nie kwaśnej – występuje pod licznymi nazwami lokalnymi i jest znana jako ślaz dziki, ś. zajęczy, ś. gęsi, ś. polny, malwa dzika, kędzierzawieć, guziczkowe ziele. Dorasta ponad metr wysokości, jej łodyga jest szorstko owłosiona, w kątach liści zebrane są po kilka różowe bądź purpurowe kwiaty pozbawione zapachu. Ślaz kwitnie od lipca do września.

Napar z liści. 40 g liści na litr wody wrzącej, naciągać 10 min. Pić po filiżance między posiłkami jako środek moczopędny, przeciwob- rzękowy i przeciwzapalny. Odwar z pączków. 150 g pączków na litr wrzątku. Dodać 1 g węglanu sodu, aby rozpuścić żywicę. Pić filiżankę przed posiłkiem na gorączkę.