JEMIOŁA

Jemioła, która jest rośliną pasożytującą na różnych gatunkach drzew, obdarzona jest, zasługującymi na szersze upowszechnienie i stosowanie, właściwościami leczniczymi. Do celów leczniczych stosuje się ziele jemioły (owoce są szkodliwe i można je stosować tylko zewnętrznie), najlepiej zrywanej z dębu, topoli i brzozy, bo na tych drzewach osiąga najsilniejsze działanie lecznicze.

Jemioia (ziele) obniża ciśnienie krwi, działa przeciwkrwawnicowo i rozkurczająco, wzmacnia działanie gruczołów wydzielania wewnętrznego, poprawia obieg krwi, wpływa regulująco na przemianę materii, wzmaga pracę trzustki, działa ogólnie wzmacniająco.

W celu wzmożenia działania leczniczego jemioły zalecam łączyć ją ze skrzypem w sposób następujący: garść skrzypu na litr wody gotować pół godziny pod przykryciem i zasypać łyżką drobno pociętego ziela jemioły i odstawić do naciągnięcia. Jest to dzienna dawka, którą należy popijać małymi łykami i powoli. W przypadkach wymagającyh odwapnienia organizmu – do pożywienia należy dodawać płatki owsiane w ilości nie mniejszej, niż dwie łyżki dziennie, jako drugi – obok skrzypu – środek odwapniający.

Macerat z ziela jemioły stosuje się przeciw zaparciu, zwapnieniu żył i innym chorobom na tle miażdżycowym, przy kurczach, nadciśnieniu, padaczce, przy zbyt obfitych krwawieniach miesięcznych, krwotokach płucnych, profilaktycznie – jako środek wpływający hamująco na wylewy krwi do mózgu. Jemioła leczy ponadto kolkę w brzuchu, choroby nerek, wątroby i pęcherza moczowego.