Nabłoniak podstawnokomórkowy

Nabłoniak podstawnokomórkowy (lub carcinoma) występuje u co ósmego Amerykanina. Niektórzy z nich to bardzo znani ludzie, na przykład Ronald Reagan czy George i Barbara Bushowie. Choć rak podstawnoko- mórkowy najczęściej występuje u starszych mężczyzn (szczególnie tych, którzy większość życia pracowali pod gołym niebiem), przeciętna wieku cierpiących na tę chorobę stale się obniża, a kobiety zapadają na nią prawie tak często jak mężczyźni. 95 procent wszystkich przypadków raka podstawnokomórkowego jest wynikiem permanentnego, nadmiernego eksponowania ciała na słońce. Najczęściej umiejscawia się na twarzy, uszach, karku, skórze głowy, ramionach i plecach (zwłaszcza u mężczyzn) i nogach (zwłaszcza u kobiet) – wszystkie te części ciała bywają najbardziej narażone na działanie promieni słonecznych. Nabłoniak powstaje z gruczołów skóry, z najgłębszej warstwy naskórka. Na powierzchni skóry najczęściej charakteryzuje się następującymi objawami:

– 1. Otwarte owrzodzenie, które krwawi, sączy się lub pokrywa strupem i nie goi się przez trzy tygodnie lub dłużej.

– 2. Czerwonawa plamka lub zaczerwienienie skóry, swędzące lub piekące, ewentualnie nie dające żadnych objawów.

– 3. Drobne zgrubienie, tarczka z wałowatym naciekiem wokół ranki lub owrzodzenia. Kiedy zgrubienie się powiększa, naczynia włosowate mogą się wydostać na powierzchnię.

– 4. Mały guzek o zabarwieniu perłowym lub przezroczysty, mogący zmieniać barwę od cielistoróżowej do czerwonej: może być biały, cielisty, czarny lub brązowy.

– 5. Zmiana przypominająca bliznę – biaława, żółta lub woskowa – często nie odgraniczona wyraźnie od skóry zdrowej. Skóra w tym miejscu może być lśniąca i napięta.

Jeśli nabłoniak podstawnokomórkowy jest wcześnie rozpoznany i leczony, w 95 procentach jest uleczalny. W odróżnieniu od raka kolczystokomórkowego i czerniaka, prawie nigdy nie daje przerzutów do innych narządów: rozrasta się bardzo powoli.

Rak kolczystokomórkowy. Ta postać raka atakuje corocznie od 80 000 do 100 000 Amerykanów, w tym mężczyzn ponad dwukrotnie częściej niż kobiety. Śmiertelność w przypadku raka kolczy- stokomórkowego wynosi około 2 procent. Rak rozwija się z naskórka: w odróżnieniu od nabłoniaka pod- stawnokomórkowego może być śmiertelny, jeśli da przerzuty do innych narządów. Corocznie na raka kolczy- stokomórkowego umiera od 1500 do 2100 osób, jednak, podobnie jak w przypadku nabłoniaka, 95 procent wszystkich przypadków może być całkowicie wyleczonych, o ile zostaną wcześnie wykryte i leczone. Oto kilka przykładów stanów przedrakowych mogących doprowadzić do tej choroby: