Dzieje fitoterapii notują, że Mitrydates Eupator, król Pontu, pierwszy zastosował rzepik do leczenia swojej chorej wątroby i za jej skuteczność obdarzył roślinę królewską łaską. Stąd nazwa ,,eupatoria”. Działo się to w roku 120 p.n.e. nad Morzem Czarnym. Przyjemny, żywiczny zapach tej rośliny zwrócił uwagę fitoterapeutów, którzy odkryli, że można nią leczyć nowotwory, co zresztą czynię w mojej codziennej praktyce lekarskiej.

Bielmo rogówki i jej zmętnienie, kurzajki, brodawki, piegi. Napar: Pociąć 50 g (garść) korzeni i liści. Wsypać do l litra wody. Gotować 2 minuty. Naciągać 10 minut pod przykryciem. Przecedzić do termosu. Popijać 1/2 szklanki dziennie na 30 minut przed posiłkami. Ten napar stosuje się przy chorobach dróg moczowych, żółciowych, wątroby, niestrawności, żółtaczce, zaparciach nawykowych, przewlekłych trudnościach w oddawaniu moczu, miażdżycy, trądziku młodzieńczym, upartych wysypkach i półpaśćcu, złej przemianie materii. Napar z kwiatu stosuje się przy niedomodze jajników, zapaleniu przydatków, skąpych krwawieniach macicznych i zakłóceniach miesiączkowania.

Należy do pospolitych, szczególnie popularnych na niżu, drzew przydomowych i przydrożnych, występuje także często w parkach. Lipa szerokolistna zakwita w początkach lipca, drobnolistna dwa tygodnie wcześniej, dzięki czemu zbiór kwiatów z obu gatunków nie nakłada się w czasie. Lipa należy do roślin miododajnych wysoko cenionych przez pszczelarzy.

Ojczyzną tego pospolitego drzewa jest południowa część Półwyspu Bałkańskiego. Kasztanowiec cieszy się opinią drzewa dekoracyjnego, toteż chętnie jest wysadzany w parkach i wzdłuż dróg tworząc efektowne aleje dzięki swojej gęstej i rozłożystej koronie. Ma charakterystyczne, siedmiopalczaste liście, kwiaty różowo nakrapiane na zebrane w okazałe, wzniesione kwiatostany. Owoce to kuliste, kolczaste torebki, w których znajduje się zwykle jedno duże, okrągławe i nieco spłaszczone nasienie, czyli po prostu kasztan.

Do masażu przy przeziębieniach można stosować cienkie łodyżki z jagodami (z czubków jemioły wycina się małe listeczki z łodygami i zbiera jagody), które po przepuszczeniu przez sokowirówkę dadzą sok. Należy go połączyć ze smalcem wieprzowym.

Pochodzi ze wschodniej części basenu Morza Śródziemnego. Należy do rodziny wargowych (Labiatae), która dostarcza wielu ziół leczniczych (tymianek pospolity, macierzanka piaskowa, szanta, szałwia lekarska, mięta, rozmaryn, lawenda, melisa, hyzop, majeranek, bazylia). Temperatura ich suszenia ma duży wpływ na ilość zachowanych substancji czynnych. Podczas suszenia nie należy przekraczać temperatury 35 st. C., co uchroni substancje lotne (olejki eteryczne) zlokalizowane we włoskach gruczołowych.

Średnie złuszczanie wymaga zastosowania większego stężenia kwasu trójch lorooctowego, który dociera do najwyższej warstwy skóry właściwej. Średnie złuszczanie nie tylko usuwa ślady i blizny po trądziku i sprawia, że głębokie zmarszczki stają się mniej widoczne, ale pobudza także wzrost włókien kolagenowych, tkanki wzmacniającej skórę i podtrzymującej ją. Efekty są także dłużej widoczne – o ile lekkie złuszczanie daje skutek utrzymujący się najwyżej pięć lat, to po średnim złusz- czaniu poprawa skóry utrzymuje się około ośmiu lat. Należy jednak pamiętać, że ponieważ średnie złuszczanie dociera do głębszych warstw skóry, zwiększa się także ryzyko powstania blizn. Dlatego też, jeśli pacjentka doświadczyła niegdyś przerostu blizn bądź powstania bli- znowców, nie jest dobrą kandydatką do zastosowania średniego lub głębokiego złuszczania chemicznego.