„Popękane naczynka krwionośne” i bliznowce

Niezależnie od tego, czy nazywamy je pajączkami, czy popękanymi naczynkami, czy używamy łacińskiej nazwy telangiectases, jest to zawsze to samo zaburzenie na tym samym podłożu: naczynia krwionośne pod skórą rozszerzyły się i takie już pozostały, tworząc na powierzchni skóry fioletową siateczkę przypominającą pająka lub, w poważniejszych przypadkach, małą mapę drogową. Nikt nie wie dokładnie, co powoduje ich powstawanie, istnieją jednak dowody, że pewną rolę może odgrywać wpływ hormonów, jako że naczynka pojawiają się często podczas ciąży i stosowania pigułki antykoncepcyjnej. Przebywanie przez długi czas w pozycji stojącej, urazy skóry oraz zanotowane w rodzinie przypadki tych zaburzeń również mogą zwiększyć podatność osobniczą na ich występowanie. Telangiectases występuje najczęściej u kobiet między trzydziestym a pięćdziesiątym rokiem życia, ale zdarza się także u młodszych i starszych: również u mężczyzn.

Chociaż popękane naczynka nie są niebezpieczne z punktu widzenia medycyny, to jednak można je usunąć z powodów kosmetycznych poprzez wstrzykiwanie utwardzających roztworów (czasami zwykłej słonej wody, w innych przypadkach leków znieczulających) powodujących stan zapalny naczyń krwionośnych, w którym naczynia puchną, uszczelniają się i stają niewidoczne na powierzchni skóry. Niestety, czasami pod wpływem owych wstrzyknięć mogą powstać zasinienia i infekcje, a w niektórych przypadkach nowe pajączki w miejsce skutecznie wyleczonych.

Guzowate twory powstające z tkanki skórnej na bliznach po skaleczeniu, silnym trądziku, a nawet przekłutych uszach. Przyczyna ich powstawania nie jest znana, wiadomo jednak, że częściej występują u osób ciemnoskórych niż białych, i istnieją pewne dowody na to, że łatwiej się tworzą na skórze, która była skaleczona bądź naruszona podczas menstruacji lub okresu wzrostu poziomu hormonów w organizmie kobiety, na przykład podczas dojrzewania lub ciąży. Niektórzy lekarze zalecają nawet kobietom, u których wcześniej pojawiały się bliznowce, powstrzymanie się przed przekłuwaniem uszu w okresie dojrzewania i ciąży.

Leczenie bliznowców polega na chirurgicznym usunięciu zmian oraz stosowaniu opaski uciskowej (choć istnieje ryzyko, że pojawi się nowy, nawet większy bli- znowiec). Inni lekarze próbują je obkurczać poprzez wstrzykiwanie w zmiany skórne roztworów kortizono- wych. Jeśli kobieta ma na skórze bliznowce, powinna o nich powiadomić lekarza przed każdym zabiegiem chirurgicznym: czasami ciasna opaska lub bandaż po operacji może zapobiec uformowaniu się bliznowca.