Babka wąskolistna albo lancetowata (nazwa pochodzi od kształtu liści), podobnie jak babka średnia (Plantago media L.) oraz zwyczajna (Plantago major L.) należy do najpopularniejszych roślin ziemi. Nie występuje tylko na szczerym piasku. Ojczystą krainą wszystkich trzech gatunków babki jest Europa, skąd roślina ta została zawleczona na wszystkie kontynenty. Nazwa „plantago”jest pejoratywem od łacińskiego „planta”, roślina, co na polski można przełożyć jako „roślinisko”, a więc chwast, zielsko.
Babka wąskolistna trzyma się wilgotnych łąk i pastewnych roślin uprawnych, średnia i zwyczajna natomiast przydroży, obejść domowych, trawników. Babka kwitnie od maja do września, ma drobniutkie kwiaty osadzone na jednej łodydze, zaczyna kwitnąć od dołu i kwitnienie posuwa się ku górze. Kwiaty są zapylane przez wiatr.
Babka zwyczajna jest starą ludową rośliną leczniczą. Jej liście i nasiona zbierano w Chinach już przed trzema tysiącami lat. Starogrecka i rzymska medycyna zalecały nasiona przy czerwonce.
Ziele babki ma słaby zapach, w smaku jest cierpkie, gorzkie i słone. Wysuszone liście zawierają m.in. glikozydy, śluz, flawonoidy, karoten, wit. C, gorycze, garbniki, kwasy organiczne, sole mineralne, a wśród nich krzemionkę i sole cynku, siarkę.
Babka ma właściwości antyoftalmiczne, wzmaga krzepliwość krwi, działa ściągająco, oczyszcza krew, płuca i żołądek, ma skłonności przeciwzapalne, zmniejsza przekrwienie błon śluzowych i nadmierną przepuszczalność włosowatych naczyń krwionośnych, działa rozkurczowo na mięśnie gładkie górnych dróg oddechowych, a także nieznacznie wykrztuśnie oraz moczopędnie. Chroni organizm przed wirusami i nowotworami wywoływanymi przez wirusy onkogenne przedostające się do komórek. Czynnymi związkami babki są wielo- cukry roślinne glukany lub aminoglukany o masie cząsteczkowej bardzo dużej. Działa gojąco na rany, wpływa regenerująco na naskórek, stosuje się na wysypki i wrzody.
Leave a reply