Ten drzewokrzew z rodziny przewiertnicowatych, osiągający wysokość 5-10 m można zaliczyć do chwastów dendrologicznych. Ma umiarkowane wymagania glebowe, potrzebuje trochę próchnicy i nie zacienione miejsce. Krzew rozsiewają jemiołuszki i jarząbki. Powszechny w całej Polsce, rośnie właściwie wszędzie – w lasach zaroślach, parkach, w pobliżu domostw. Ma lancetowate, o krótkich ogonkach i drobno piłkowanych brzegach liście, kwiat kremowy, pięciopłatkowy, drobny, zebrany w duże baldachy, w zapachu duszący. Kwitnie w maju, natomiast w sierpniu ukazują się w baldaszkach granatowe jagody. Młode gałęzie mają gruby, biały rdzeń.
Z tego krzewu, który ma wiele odmian, pozyskujemy dla celów leczniczych kwiaty, korę, korzeń, liście i kuliste owoce. Z owoców przyrządza się soki, konfitury, kwiaty można zapiekać w cieście lub używać jako namiastkę herbaty. Zbiera się także korę z korzeni i całe korzenie.
Kwiaty działają napotnie, moczopędnie, uszczelniają ściany naczyń włosowatych i dzięki rutynie zwiększają ich elastyczność. Owoce działają rozwalniająco, napotnie, moczopędnie, rozkurczowo, prze- czyszczająco, przeciwbólowo, usuwają z organizmu toksyny egzogenne i szkodliwe produkty przemiany materii, mają właściwości przeciwreumatyczne i przeciwzapalne. Liście mają właściwości moczopędne i napotne, działają słabo żółciopędnie i rozwalniająco, zwiększają odporność na choroby zakaźne. Rdzeń białych młodych gałęzi działa moczopędnie, przeczyszczająco, antyreumatycznie, zapobiega dnie, rozpuszcza kamicę nerkową i żółciową, ma właściwości przeciw- padaczkowe. Dawki lecznicze stosowane z umiarem nie wywołują niepożądanych skutków ubocznych.
Leave a reply