PERZ

Perz, ten najbardziej rozpowszechniony i najbardziej dokuczliwy chwast w uprawach działkowych, jest znakomitą, ale ciągle jeszcze niedostatecznie cenioną rośliną leczniczą, znajdującą zastosowanie przy licznych schorzeniach.

Właściwości lecznicze ma kłącze perzu. Podziemne złogi słomkowego koloru należy ususzyć, a następnie uwolnić od czarnych korzonków i pociąć. Perz zawiera następujące związki: inozyt, kwasy organiczne jak krzemionki, związki cukrowe (m.in. mannit i trytycyna), sole potasowe, wit. A, wit. B, olejki eteryczne – ślady m.in. kapilina i karwon.

WŁAŚCIWOŚCI LECZNICZE. Perz goi tkanki, działa moczopędnie i oczyszczająco, obniża poziom mocznika i chlorków, pobudza gruczoły wydzielania wewnętrznego, poprawia przemianę materii, działa przeciwgorączkowo i przeciwczer- wiowo, zwiększa odporność błon śluzowych i naskórka, ma właściwości przeciwcukrzycowe, zmiękczające i żółciopędne, wzmaga procesy utleniania w tkankach.

WSKAZANIA LECZNICZE. Artretyzm, egzemy, błędnica, gościec stawowy, kamica żółciowa, kamica moczowa, krwawienia (hemoroidy), nieżyt dróg oddechowych, niedokrwistość, podwyższenie poziomu cholesterolu we krwi, prze- kwitanie, przewlekłe schorzenia wątroby, skąpomocz, żółtaczka, zapalenie dróg moczowych i trawiennych, różne stany zapalne, reumatyzm, przewlekłe niedomogi: błon śluzowych, narządów wewnętrznych, naczyń krwionośnych, skóry, tkanki łącznej.