NAGIETEK

Badania i doświadczenia nad działaniem przeciwnowotworowym ziół, skierowały w ostatnich kilkunastu latach uwagę lekarzy zajmujących się ziołolecznictwem i homeopatią na nagietek lekarski. Od wieków jest on znany i wysoko ceniony we Francji, a także w wielu innych krajach. U nas jest uprawiany w ogródkach, ale występuje też w stanie dzikim. Kwiaty nagietka są używane także jako przyprawa kuchenna. Dawniej liście jadało się jako jarzynę, zaś soku ze zmiażdżonych płatków kwiatowych używano do farbowania sera i masła. Właśnie płatki mają najsilniejsze działanie lecznicze i to szczególnie te w intensywnie pomarańczowym kolorze.

Z nagietka ulatnia się przenikliwy zapach aromatyczny i żywiczny. Karoteny nagietka i inne węglowodory np. armodiol przechodzą w przewodzie pokarmowym człowieka w wit. A i tym tłumaczy się silne działanie nagietka w leczeniu wewnętrznym śluzówek, oczu, krwi, dróg moczowych, mięśni, kości i skóry. Nagietek zawiera również witaminę C oraz inne witaminy z grupy B. Nie wszystkie składniki nagietka rozpuszczają się w wodzie i dlatego stosuje się roztwory w alkoholu (biorąc zazwyczaj wódkę 40-proc.) i w oleju.

Nagietek działa moczopędnie, nieznacznie pobudzająco na akcję serca obniżając ciśnienie krwi poprzez rozszerzenie naczyń obwodowych, rozkurczowo, przeciwnowotworowo, przeciwzapalnie, antysep- tycznie i gojąco. Doskonale leczy rany zewnętrzne przyspieszające proces ziaminowania i regeneracji naskórka, działa uspokajająco i stymulująco wywołując nieznaczne zwiększenie wydzielania się potu i żółci. Działa cudownie regulująco na miesiączkowanie i łagodząco na bóle miesiączkowe, również łagodząco na stany skurczowe w przewodzie pokarmowym, zapobiegająco na uszkodzenie błony śluzowej żołądka, przeciwszkorbutowo, łagodząco na bóle zębów (używany do smarowania dziąseł).

Stosowany wewnętrznie jest środkiem pomocniczym m.in. w leczeniu stanów lękowych i depresji, bólów w okresie miesiączkowania, szczególnie u nerwicowych i anemicznych dziewcząt, stanów prze- krwiennych wątroby, owrzodzenia żołądka i jelit, nerwobólów reumatycznych, bólów szyi, mięśni i pleców.

Stosowany zewnętrznie pomaga leczyć poważniejsze odmrożenia, oparzenia uszkodzenia skóry powierzchniowe i głębokie, wrzodzianki i brodawki, stany zapalne gardła, jamy ustnej spojówek (wyciągu w formie kompresów), trądzik, egzemy, opryszczkę itd.