Pelargonia francuska (Pelargonium-Geranium odorantissimum). Pochodzi z Algierii, Madagaskaru i Gwinei. Surowcem jest cała roślina. Stosuje się napary, olejki otrzymane przez destylację w parze. Uważano, że jest wyjątkowo korzystnym środkiem do leczenia ran i konsolidującym (łączącym) złamane kości, przeciwdziała nowotworom. Stosuje się w przypadkach różnego rodzaju osłabień (deficyt wydzielania przez korę nadnerczy), przy biegunce, nieżycie żołądka i jelit, wrzodach żołądka, krwotoku macicznym, krwiopluciu, cukrzycy, kamicy moczowej, bezpłodności, owsicy, glistnicy, nowotworach. Na użytek zewnętrzny natomiast w zastoju (przekrwieniu) piersi, ranach, oparzeniach, owrzodzeniach, odmrożeniach, zapaleniu jamy ustnej, aftach, nerwobólu nerwu twarzowego i półpaśćcu, dolegliwościach pęcherza moczowego, bólach żołądka, bólach lędźwi, chorobach skórnych (liszajec, egzemy suche), wszawicy, podatności na raka, w nowotworze macicy.
Stosować małą łyżeczkę geranium na szklankę wrzątku. Olejek eteryczny. 2-4 krople stosować 2 razy dziennie w roztworze alkoholowym. Na użytek zewnętrzny stosować garść ziela na litr wody. Gotować 10 min. Płukać gardło przy anginie i zapaleniu języka.
Świeżo zgniecione liście stosować na zapalenie oka. Na bóle głowy, twarzy, żołądka, lędźwiowe – stosować okład z odwaru z liści. Krem z liści leczy odmroziny. Zgnieciony liść ułatwia gojenie ran. Maść leczy zapalenie piersi. Liście zawierają koagulant i mają właściwości insuliny. Zmniejszają więc zawartość cukru w moczu. Zgniecione liście lub okład z ich odwaru stosować na obrzęki nóg, przekrwienie piersi, liszajec, egzemy suche.
Leave a reply