Po rosyjsku i po bułgarsku – oczanka, po francusku – Herb a Fophtalmie, po niemiecku – Augentrost, po angielsku – Drug Eyebright. Ludowe nazwy: ptasie oczko, świecznik, złodziej mleczny i inne.
O tej małej, niepozornej roślinie, pisał w 1949 r. Jan Biegański w książce „Ziołolecznictwo”, podając kilka przypadków wyleczenia okładami z naparów ze świetlika na noc z zupełnej ślepoty po kilku tygodniach. Prace doświadczalne nad leczniczymi właściwościami świetlika są prowadzone w wielu krajach, a szczególnie aktywnie w Szwajcarii i we Włoszech.
Świetlik należy do rodziny trędownikowatych. Jest to roślina jednoroczna, drobna, rzadko dorastająca do wysokości 20-30 cm. Łodygę ma sztywną, słabo rozgałęzioną, drobne liście równomiernie pokrywające łodygę, o kształcie jajowatym, o brzegach ząbkowatych. Świetlik ma małe kwiaty kształtu lwiej paszczy o średnicy 4- 5 mm koloru biało-fioletowego, żyłkowate, z żółtą plamką na dolnej wardze. Kwitnie od lipca do września.
Świetlik jest półpasożytem. Jego korzenie pobierają pokarm z korzeni innych roślin. Rośnie na łąkach i pastwiskach, w zaroślach nad rowami, a także na terenach, gdzie dawniej była puszcza, bowiem próchno jest bardzo dobrą pożywką dla wzrostu świetlika. Rośliny te są drobne, schowane wśród trawy i dlatego ich zbieranie jest uciążliwe. Często kilkugodzinne zbieranie daje kilka dekagramów suchego surowca. Surowiec ten jest najczęściej mieszanką świetlika gajowego i lekarskiego.
Główne związki: glikozydy flawonowe zbliżone w działaniu do rutyny i do witaminy P, związki garbnikowe, żywicowe, woskowe, olejki oraz sole mineralne, w szczególności miedzi, magnezu oraz kwasy: krzemowy, kawowy, smoły, kumaryna i inne.
Leave a reply