Bielactwo jest zaburzeniem polegającym na powstawaniu z nieznanej przyczyny mlecznobiałych plam, na skutek braku barwnika w skórze. Plamy takie mogą wystąpić na całym ciele, jednak najczęściej pojawiają się na twarzy, szyi i dłoniach. Podczas gdy w innych zaburzeniach polegających na niedoborze barwnika jego wytwarzanie jest jedynie zmniejszone, to bielactwo polega na zniszczeniu melanocytów, tak więc raz odbarwiona skóra nigdy się już sama nie zabarwi. Zaburzenie to często kojarzy się z ciemnoskórymi osobnikami, a to z tej prostej przyczyny, że jasne plamy są wyraźnie widoczne i kontrastują z ciemną skórą. Amerykański piosenkarz Michael Jackson jest chyba najbardziej znanym przykładem osoby cierpiącej na bielactwo. W rzeczywistości bielactwo dotyka przedstawicieli wszystkich ras, przy czym nieznacznie częściej kobiety niż mężczyzn.
Bielactwo przybiera różne formy. Niektórzy ludzie od wczesnego dzieciństwa mają jedną lub dwie białe plamy na skórze, przy czym zaburzenie się nie rozwija albo po wielu latach pojawiają się nowe obszary odbarwione. U innych choroba rozwija się gwałtownie i utrzymuje do chwili, gdy 80 do 90 procent skóry ulegnie odbarwieniu.
Chociaż dokładna przyczyna bielactwa nie jest znana, to niektórzy naukowcy uważają, że zaburzenia mogą mieć związek z dysfunkcją systemu odpornościowego. Istnieją także dowody na dziedziczenie skłonności do tych zaburzeń – u około 30 procent pacjentów z bielac- twem zaburzenie występowało również u członków rodziny. Niektórzy specjaliści sądzą, że u pacjentów z bie- lactwem występują zaburzenia w komórkach barwnikowych.
Leczenie bielactwa polega bądź na podejmowaniu prób zabarwienia białych plam, bądź, w przypadkach bardzo rozległych zmian, na kompletnym odbarwieniu skóry. Depigmentacja jest przeprowadzana za pomocą leków (monobenzen i hydrochinon), które zastosowane miejscowo niszczą pozostałe melanocyty. Zabarwianie opiera się na miejscowym zastosowaniu kortykostery- dów lub metodzie PUVA (leki z grupu psoralenów w połączeniu z promieniowaniem UVA). Terapia polega na stymulacji melanocytów w mieszkach włosowych wzdłuż obwodu białych plam. Melanocyty mnożą się, dzielą i pokrywają pigmentem odbarwione miejsca. Niektórzy lekarze usuwają białe plamy metodą przeszczepów zabarwionej tkanki na chore miejsca.
W przypadku małych odbarwień daje efekty, przynajmniej krótkotrwałe, pokrywanie plam podkładem kryjącym, korektorem lub samoopalaczem. Nie związana z bielactwem utrata barwnika może powstać na skutek zranienia skóry, niektórych chorób skórnych (wyprysk i łuszczyca) oraz zabiegów kriochirur- gicznych.
Leave a reply