ALOES

Ta wieloletnia roślina mieszkaniowa jest wiecznie zielonym su- kulentem z rodziny liliowatych. Ten rodzaj obejmuje 180 gatunków występujących na wszystkich kontynentach. W Europie znany od 1700 r. W mieszkaniach kwitnie bardzo rzadko. Nie znosi przymrozków.

Surowcem leczniczym jest sok ze świeżych liści. Liście trzyletnie służą do otrzymywania wodnych wyciągów zawierających tzw. stymulatory biogenne. Przed wykorzystaniem aloesu do celów leczniczych należy go nie podlewać w lecie przez dwa tygodnie, a w zimie co najmniej przez miesiąc.

Niedomogi miesiączkowania, zapalenia kory mózgowej, oskrzelowa dychawica, podostry i przewlekły nieżyt jelita grubego, stany zapalne i zwyrodnienia rogówki i siatkówki, uporczywe bóle głowy, nerwobóle, wyczerpanie nerwowe, zanik nerwu wzrokowego, zmętnienie rogówki, stany zapalne przewodu pokarmowego, choroba wrzodowa, zanikowy nieżyt błony śluzowej żołądka, owrzodzenie odbytnicy i okrężnicy, zaparcia (gdy ruchy perystaltyczne okrężnicy zanikają, gdy brak jest parcia na zwieracz odbytu u osób w wieku podeszłym i u otyłych).

Blizny, odmroziny, uszkodzenia naskórka, owrzodzenia podudzia, nieżyt nosa, zapalenie zatok bocznych nosa (wkraplanie i przemywanie), owrzodzenie, pęknięcia skóry, wysypki alergiczne i ropne, źle gojące się rany oraz oparzenia termiczne i promieniami rentgenowskimi, ukłucia owadów, zapalenie śluzówki jamy ustnej, afty, paradentoza, zapalenie sromu (okłady) i pochwy (tamponowanie).

Wodne wyciągi lub miazga ze świeżych liści aloesu wykazują właściwości biostymulujące: wzmacniają mechanizmy obronne organizmu i uaktywniają enzymy ustrojowe, zwłaszcza te, które zawierają mikroelementy. Poprawia się sprawność biologiczna chorych tkanek i przemiana materii w całym ustroju oraz polepsza się jego równowaga (homeostaza). Biologiczne stymulatory są szybko wchłaniane i z krwią docierają do różnych narządów. Nie uaktywniają się w kwaśnym środowisku żołądka. Nie są niszczone przez enzymy tkankowe i dlatego wyciągi z liści aloesu można podawać pozajelitowo – doustnie lub zewnętrznie na skórę i błony śluzowe. Wyciągi lub miazgę ze świeżych liści aloesu stosuje się w stanach zapalnych przewodu pokarmowego, w chorobie wrzodowej, w zanikowym nieżycie błony śluzowej żołądka, przy owrzodzeniu okrężnicy i odbytnicy.