Lecznicze właściwości czyra były sprawdzane w klinikach wielu krajów, gdzie stosowano ekstrakty do leczenia choroby wrzodowej, nieżytów żołądka oraz nowotworów złośliwych. Uczona z Białoruskiej Akademii Nauk, Nikołajewa, której wyniki badań nad czyrem brzozowym publikowała prasa radziecka w latach sześćdziesiątych, zaleca zemleć 100 g huby na proszek. Dwie łyżeczki tego proszku na pół szklanki ciepłej, przegotowanej wody, nastawić na noc do naciągnięcia. Rano zagotować i pić trzy razy dziennie po łyżce. Francuski uczony, Kars, nazwał leczniczą substancję czyra betolinus. Zawiera on kwas poliporowy o silnym działaniu przeciwzapalnym i przeciwnowotworo- wym, nie słabszym niźli kortyzon. Kars leczył czyrem guzy schorzałej śluzówki jamy ustnej. Nikołajewa tę substancję leczniczą nazywa funginami.
Czyr stosuje się w homeopatii jako lek w postaci nalewki i ekstraktu w chorobie wrzodowej żołądka. W literaturze zielarskiej można spotkać informację, że wyciągi z czyra wzmacniają mechanizmy obronne organizmu osłabionego przez chorobę nowotworową. U chorych z nowotworami leczonych wyciągami stwierdzano poprawę stanu ogólnego, obrazu morfologicznego krwi, poprawę łaknienia, przybieranie na wadze. Równie korzystne rezultaty osiąga się w leczeniu wyciągami z czyra chorych białaczkowych. Długotrwałe podawanie wyciągu wpływa na przedłużenie życia ludziom z zaawansowaną chorobą nowotworową. Opisano wiele przypadków wyraźnego zahamowania wzrostu tkanki nowotworowej oraz zmniejszenie skłonności do jej przerzutów.
Wielu autorów twierdzi, że czyr działa regulująco na procesy metaboliczne ustroju. Zalecają oni przyjmować dwa razy dziennie po odrobinie (na końcu noża) proszku z czyra jako środek w leczeniu raka żołądka i płuc oraz w leczeniu chorób żołądkowo-jelitowych.
Leave a reply