Skrzyp działa odtruwająco, oczyszcza krew, usuwa złogi, absorbuje toksyny, podobnie jak liście z białej kapusty, które już po kilku dniach przykładania likwidują mały guzek na piersiach kobiet lub obrzęk po zwichnięciu stawu. Było to znane w Egipcie, w starożytnej Grecji i Rzymie, Arabii gdzie leczono zwichnięcia i złamania kości okładami ze skrzypu i glinki. Skrzyp absorbuje toksyny, ma zdolność kumulowania energii promieniowania słonecznego, działa absorbująco (wydziela szkodliwe składniki z organizmu przez ich wiązanie i wydalanie).

Kit pszczeli czyli propolis nazywany niekiedy najstarszym lekiem Słowiańszczyzny, jest bardzo złożoną substancją, bogatą w liczne biologicznie czynne związki chemiczne. Z czego robią go pszczoły, jakie spełnia funkcje w ulu? Ponad połowę składu propolisu tworzą żywice, najczęściej z topoli, osiki, wierzby, sosny, kasztanowca, także innych drzew i roślin, jest w nim pyłek kwiatowy, spora ilość śliny pszczół. Skład propolisu może być bardzo zróżnicowany, w zależności od surowca, jaki znajduje się w pobliżu pszczelich lotów. Także barwa propolisu bywa zróżnicowana od czerwonej, co zresztą zdarza się rzadko, poprzez żółtą i brązową po zielonkawą. Kit pszczeli jest substancją lepką, smolistą, w niższych temperaturach staje się twardszy i kruszy się, w temperaturze ok. 36 st. C staje się miękki i plastyczny, w wyższych – przybiera konsystencję ciastowatą, w 80-104 st. C topi się. Rozpuszcza się w spirytusie, eterze i innych rozpuszczalnikach organicznych, źle w wodzie. Wymaga przechowywania w miejscu suchym i ciemnym.

Napary lub odwary z kwiatów stosuje się w schorzeniach górnych dróg oddechowych, nieżycie gardła i krtani, suchym kaszlu ze skąpą wydzieliną, utrudnionym odkrztuszaniu i chrypce, do płukania jamy ustnej w stanach zapalnych błony śluzowej oraz w zaparciach u otyłych. Kwiat ślazu dzikiego jest domieszką do ziół płucnych „Herbapolu”, wykrztuśnych, przeciwzapalnych np. wraz z zielem tymianku, owocem anyżu, liściem podbiału, korzeniem lukrecji, liściem babki lancetowatej, kwiatem pierwiosnki lekarskiej, liściem szałwii.

Napar przy wirusowym zapaleniu wątroby. Zmieszać po 50 g owoców róży, liści mięty pieprzowej i ziela bylicy pospolitej oraz po 25 g ziela ostrożenia warzywnego, liści brzozy i korzenia arcydzięgla. Zalać 2 łyżki ziół w termosie dwiema szklankami wrzącej wody, przykryć i pozostawić na pół godziny. Pić trzy razy dziennie po pół szklanki między posiłkami po przebytym wirusowym zapaleniu wątroby w początkowym okresie (3-4 miesiące) zdrowienie.

Tatarak, wespół z arcydzięglem, chmielem, dziurawcem, lawendą, lipą, melisą i kozłkiem lekarskim (walerianą), tworzy grupę ośmiu roślin, które od niepamiętnych czasów królują w różnych mieszankach ziołowych. Powszechność stosowania rośliny te zawdzięczają następującym właściwościom: zawierają wiele bardzo aktywnych biologicznie substancji, które pobudzają siły obronne organizmu oraz związki organiczne, do których organizm ludzki jest przyzwyczajony od tysiącleci, rośliny te działają synergicznie (tj. zespołowo i wspoma- gająco) powiększając tym samym swoją aktywność, zawierają składniki niezbędne do normalnego funkcjonowania narządów ludzkiego organizmu, a zwłaszcza do trawienia, przyswajania pokarmów, wydalania i odtruwania produktów przemiany materii, wszystkie te zioła można stosować bez obawy przedawkowania, bowiem ich nadmiar jest łatwo wydalany przez organizm. Zioła stosowane zespołowo nie tylko leczą cały organizm, ale również ułatwiają jego regenerację i mają właściwości antybiotyczne i biostymulujące, aktywują cały organizm nie powodując działań ubocznych.

Jemioła, która jest rośliną pasożytującą na różnych gatunkach drzew, obdarzona jest, zasługującymi na szersze upowszechnienie i stosowanie, właściwościami leczniczymi. Do celów leczniczych stosuje się ziele jemioły (owoce są szkodliwe i można je stosować tylko zewnętrznie), najlepiej zrywanej z dębu, topoli i brzozy, bo na tych drzewach osiąga najsilniejsze działanie lecznicze.